Chatka Addy i Elise

Stiles Thompson · 2018-01-06 22:31:09

- Jak wolisz. - Wzruszyłem ramionami. - Wiedz, że mi również nie podoba się sytuacja, w jakiej się znajdujemy. Niby szesnaście lat, ale przyzwyczajenie nie przychodzi. Znasz to? Jak długo będziemy musieli czekać, aby wszystko się unormowało, a my byśmy czuli się, jak w domu? Nie mamy wieczności. - Zauważyłem. - Wszystko przeminie nim się przywiążemy. Zanim Hans wykona kolejny duży ruch, nie informując nas o niczym. To jest dopiero przykre. Nasza niewiedza jest naszą słabością, potrzebujemy czegoś, co nas wyzwoli. Pozwoli zwyciężyć. - Oparłem się rękoma o blat. - Przykry jest również twój wygląd, ślęczysz nad szklanką i myślisz, Bóg wie o czym. Przykre jest to, że każdy z nas ukrywa swoje uczucia. Chowamy je pod kopułą zimnej suki, czy skurwiela - mruknąłem. - Przykry jest ten świat, ale również nasze życie. To chciałaś powiedzieć? - Przechyliłem lekko głowę w bok.

Elise Johansen · 2018-01-06 22:41:32

Zacisnęłam wargi, podnosząc na niego wzrok. Chciałam się odezwać ale gardło mi się zacisnęło. Odstawiłam szklankę na stół.
- Jest mi już obojętne, gdzie umrę. - Pokręciłam głową. - To wszystko to labirynt bez wyjścia.
Nagle nasza mnie straszna ochota na zapalenie papierosa. Rozejrzałam się na boki w poszukiwaniu paczki i zapalniczki.

Stiles Thompson · 2018-01-06 22:50:48

Pokręciłem głową.
- Brak nadziei, to wszystko... - Nie było sensu kontynuować dyskusji, na którą nie miała ochoty. - Przykry jest upadek ludzi na samo dno. - Ostatni raz na nią spojrzałem i stanąłem u progu. Dostrzegłem zapalniczkę na lodówce, wziąłem ją i rzuciłem w stronę Elise. Adelaide mnie zadźga, pewnie ona ją schowała. - Nie będę już przeszkadzał, miłego palenia - rzuciłem i wyszedłem z chatki.

Elise Johansen · 2018-01-06 22:59:26

Złapałam zapalniczke i wywróciłam oczami.
- Ulatniasz się tak szybko jak Casimir! - zawołałam za nim. Sama nie wiem czemu ale to mi się tak po prostu wyrwało.
Rozłościły mnie te jego mądrości, tak samo jak złościl mnie Cas.
Poza tym, byłam świetna w rzucaniu ostatnich głupich słów i wywoływaniu kłótni.

Stiles Thompson · 2018-01-06 23:08:22

Wystarczyło tylko jedno nazwisko, żeby wzbudzić we mnie falę złości. Rozgoryczenie wywołane porównaniem do ojca, cały czas rosło. Ścisnąłem usta, ruszając przed siebie. Miałem poczekać na zewnątrz, lecz zrezygnowałem. Kiepski pomysł. Tak kiepski, jak rozmowa z Elise. Co mnie wzięło?

Adelaide Thompson · 2018-01-18 11:00:07

Najciszej jak potrafiłam weszłam do domu. Było w nim ciemno i cicho. I to mnie zmyliło. Moje oczy kompletnie nie były przyzwyczajone to totalnej ciemności, dlatego nie zauważyłam postaci siedzącej na fotelu, dopóki ta nie wstała i nie chwyciłam mnie za nadgarstek, wbijając w skórę paznokcie. Syknęłam.
To był ulubiony chwyt mamy. Skrzywiłam się, za to ona pchnęła mnie na kanapę, a sekundę później słabe światło zapaliło się nad nami. Zmrużyłam oczy niezadowolona nim. Ona jednak wyglądała na niewzruszoną tą zmianą. Za to widziałam wściekły płomień, który był wycelowany w moją stronę. Zacisnęłam zęby w idiotycznym milczeniu i skrzyżowałam ramiona.

Elise Johansen · 2018-01-18 11:03:47

Oparłam dłonie na biodrach, patrząc na tego niewdzięcznego gówniarza. Odczekałam parę minut, wiedząc jak bardzo ją drażni ta pauza.
- Gdzieś ty była? - Normalnie o to nie pytałam. Zazwyczaj miałam w dupie gdzie się szlaja, ale dziś była inna sytuacja. Całą była ufajdana w ziemi, posiniaczona i obdrapana. No i wróciła do domu, czego nie robi zazwyczaj.

Adelaide Thompson · 2018-01-18 11:05:08

Wyszczerzam się w głupim uśmiechu.
- Na spacerze, piękną mamy noc, nie uważasz? - pytam ironicznie i wywracam oczami. - Nic mi nie jest. O co ci chodzi? - dodaje pretensjonalnie.
Jedyne czego chce to po prostu się położyć.

Elise Johansen · 2018-01-18 11:09:17

Marszczę nos, dokładnie jej się przyglądając. Trzęsą jej się ramiona i nogi. Biegła i szarpała się z kimś. Na pewno. Czyli nie zwierze, a człowiek. Ale z kim? I to raczej ona uciekała, a nie goniła.
Przechodzi przez moje ciało dreszcz. To troska, mieszana z ciekawością.
- Adelaide, proszę cię - mówię, ignorując jej ton. - Koniec z sarkazmem - nakazuje. - Idź się umyj i...
Dziewczyna nawet nie czeka na kolejne polecenia. Po prostu podrywa się do góry i prawie, że w panice dopada do drzwi małej łazienki. Zanim do niej wejdzie, dostrzegam krew na jej koszulce i małe rozcięcia na koszulce.

Adelaide Thompson · 2018-01-18 11:14:13

Zamykam drzwi na klucz. Mechanicznymi ruchami zrzucam z siebie wszystkie ubrania. Są brudne i śmierdzą. Mam dość tego pieprzonego dnia.
Wskakuje pod prysznic, a woda daje mi przyjemne ukojenie, choć rany szczypią nieprzyjemnie. Wyginam ręce do tyłu i liczę nacięcia skóry na kręgosłupie. Jest ich chyba z pięć, jeśli dobrze naliczyłam, ale są malutkie. Oddycham z ulgą.
Jeszcze przez chwilę spływa ze mnie rdzawa woda, potem jest jedynie brązowa. Wyłączam strumień, gdy woda staje się przezroczysta. Czuje się jak w niebie. Owijam się ręcznikiem i otwieram drzwi. Na podłodze leżą już przygotowane czyste ubrania. Biorę je i wracam do łazienki.

Mama przy chodzi po chwili do pokoju i siada na moim łóżku. Udaje, że śpię, odwrócona do niej plecami.

Elise Johansen · 2018-01-18 11:16:10

- Przyniosłam plastry i bandaże - mówię, nie wierząc, że już śpi.
Poza tym, widzę, że oddycha za szybko, zbyt gwałtownie. Mała kłamczucha. Wzdycham głośno.
- No już, Adelaide - mówię. - Rusz się. Też jestem zmęczona.

Adelaide Thompson · 2018-01-18 11:16:35

- To dobranoc - burczę zażenowana. Nie chce jej pomocy. Nie chcę niczyjej pomocy. Poradzę sobie sama.

Elise Johansen · 2018-01-18 11:20:29

Prycham oburzona i łapię ją za ramie, kładąc dziewczynę na plecy. Przyglądam się jej upartym, orzechowym oczom i czuje ucisk w żołądku.
- Nie pogrywaj ze mną, dzieciaku - cedzę przez zaciśnięte zęby, czując nagły przypływ złości.
Adelaide wzdycha i powoli, wręcz leniwie podciąga się po pozycji siedzącej. Pomimo, że wykonuje moje polecenia, nadal widzę w jej oczach wyższość, którą się pyszni. Nie cierpię gdy tak na mnie patrzy, dlatego skupiam się na tym co jest potrzebne w tej chwili, a nie na oczach córki, które są tak podobne do oczu jej ojca.

Adelaide Thompson · 2018-01-18 11:37:52

Mama kładzie maść na każde skaleczenie i nakleja plaster. Jest już w tym wprawiona, więc idzie jej to szybko i bez zbędnych pytań. Obserwuję jak to robi, jej zwinne, szczupłe palce umieszczone w drobnych, delikatnych dłoniach. I - mimo dużej ilości słońca - jasność jej skóry. Moje dłonie były też drobne, ale skóra na nich zgrubiała i szorstka od wspinaczki.
Naprawdę mogłam jej pozazdrościć świetnego wyglądu. Była piękna.
Jej twarz była skupiona na wykonywanej czynności. Robiła wszystko delikatnie i z troską. Chyba tylko w takich monnetach widziałam na jej twarzy takie emocje.
Padło znów to samo pytanie: "Czy coś jeszcze?", na co ja odwróciłam się do niej plecami.

Elise Johansen · 2018-01-18 11:43:12

Skrzywiłam się, gdy zauważyłam niewielkie plamki na koszulce, ciągnące się wzdłuż kręgosłupa. Podciągnęłam materiał do góry, odsłaniając jej poranione plecy. Dziewczynka zgarbiła się i wciąż milczała.
- A więc...? - spytałam w końcu.

Adelaide Thompson · 2018-01-18 11:43:55

Westchnęłam głośno.
- Nie chcę o tym rozmawiać - odparłam zmęczona. - Nie możesz dać mi spokoju? - zaproponowałam.

Elise Johansen · 2018-01-18 11:48:56

- Mogłabym - stwierdziłam, nakładając na każdą ranę zimną maść, a potem naklejając na nią duży plaster. - Ale mam dość tego, że ciągle to robisz. Że ci chwila wracasz do domu poobijana, posiniaczona i podrapana. Nienawidzę twoich głupkowatych ucieczek, nie wracania do domu i szlajania się po tej pieprzonej wyspie nocą. Tu jest niebezpiecznie! - powiedziałam ostro. - Jesteś głupim gówniarzem, który nie rozumie wielu rzeczy. Wiesz dlaczego tak myślę? Bo sama nie rozumiem - przyznałam się, jednak mój ton się nie zmienił, wciąż był nieprzyjemny. Nakleiłam kolejny plaster.

Adelaide Thompson · 2018-01-18 11:51:02

Zdenerwowała mnie gdy zaczęła mnie przezywać ale jednocześnie zainteresowała, dlatego nie przerywałam jej, a słuchałam uważnie, co ma mi dziś do powiedzenia. Dawno z nią nie rozmawiałam. Chyba jej unikam. Ale... Teraz zaczęłam sobie zdawać sprawę, że za nią tęskniłam. Idiotyzm. Przecież jej nie zależy. Choć... Czy gdyby nie zależało... Czy byłaby tu teraz ze mną? Pomagała mi? Rozmawiała...?

Elise Johansen · 2018-01-18 11:54:22

Zmarszczyłam nos, naklejając ostatni plaster. Zwiesiłam bezradnie ramiona, a Addy odwróciła się w moją stronę, zasłaniając koszulką plecy.
Popatrzyłam na nią przez chwilę. Zobaczyłam w jej oczach dziwny błysk.
- Nie jesteś niezniszczalna, Adelaide - przypomniałam jej. Wyciągnęłam dłoń i przelotnie musnęłam palcami jej czerwony od wypieków policzek. - Nie zapominaj o tym - dodałam, opuszczając dłoń i wstając.

Adelaide Thompson · 2018-01-18 11:57:47

W tym geście było coś co spowodowało, że moje oczy zaszły łzami. Uniosłam się do góry na kolanach i oplotłam ramionami jej szyję. Spięła się cała. Zawsze rak robiła. Ale mnie to nie obchodziło w tej chwili. Mogłam jej nienawidzić, mogłam unikać, krytykować, pyskować jej i wyżywać się na niej, ale to nadal była moja mama.
I po prostu ją kochałam. Nie mogłam temu zaprzeczyć, ale przyznawałam się do tego też głośno. Zatrzymywałam to dla siebie. To było tylko moje.

Elise Johansen · 2018-01-18 11:59:52

Wróciłam na swoje poprzednie miejsce i objęłam ją ramionami. Ten ruch nie był u mnie ani wyćwiczony, ani mechaniczny. Był mi mało znany, dlatego wydał mi się z początku sztywny i sztuczny, ale potem nieco się rozluźniłam.
- Idź spać i nie wychodź dziś już z domu. Nie w nocy. Zamykam wszystkie okna i drzwi - oznajmiłam, poklepując ją delikatnie po plecach, gdzieś w okolicy łopatki.

Adelaide Thompson · 2018-01-18 12:06:25

- Nie musisz - bąknęłam. - Nigdzie nie idę - odparłam. - Ty też się połóż - mruknęłam, ale nadal nie wypuszczałam jej z objęć.
Doskonale wiedziałam, że dzisiejsza noc nic nie zmieni. Jutro znów będzie tak samo. Ale dziś było tak, więc cieszyłam się tą krótką chwilą.

Elise Johansen · 2018-01-18 12:16:53

Wyplątałam się z jej objęć i pospiesznie wstałam. Włożyłam dłonie do kieszeni i popatrzyłam na córkę.
- Dobranoc - mruknęłam, marszcząc nos i odwróciłam się na pięcie do wyjścia.

Adelaide Thompson · 2018-01-18 12:42:26

- Dobranoc - odparłam, ale już w pustą przestrzeń.
Czasem przypominała ducha. Pojawiała się znikąd - tak jak w salonie, a potem rozpływała się, jakby nigdy jej nie było - tak jak teraz.
Była cieniem człowieka.

Elise Johansen · 2018-01-18 12:48:09

Pomimo jej zapewnień, że koniec wędrówek na dziś, pozamykałam wszystkie drogi ucieczki, a przynajmniej większość. Nie miałam pojęcia co przyjdzie jej jeszcze do głowy.
Wsunęłam się pod kołdrę i oparłam policzek o poduszkę. Zamknęłam powieki ale sen nie nadszedł. Do mojej głowy jedynie napłynęły wspomnienia - obrazy i słowa, jak każdej nocy. W końcu zapadłam w niespokojny sen. Czujności nigdy za wiele.

#26 2018-01-06 22:31:09

Odp: Chatka Addy i Elise

#27 2018-01-06 22:41:32

Odp: Chatka Addy i Elise

#28 2018-01-06 22:50:48

Odp: Chatka Addy i Elise

#29 2018-01-06 22:59:26

Odp: Chatka Addy i Elise

#30 2018-01-06 23:08:22

Odp: Chatka Addy i Elise

#31 2018-01-18 11:00:07

Odp: Chatka Addy i Elise

#32 2018-01-18 11:03:47

Odp: Chatka Addy i Elise

#33 2018-01-18 11:05:08

Odp: Chatka Addy i Elise

#34 2018-01-18 11:09:17

Odp: Chatka Addy i Elise

#35 2018-01-18 11:14:13

Odp: Chatka Addy i Elise

#36 2018-01-18 11:16:10

Odp: Chatka Addy i Elise

#37 2018-01-18 11:16:35

Odp: Chatka Addy i Elise

#38 2018-01-18 11:20:29

Odp: Chatka Addy i Elise

#39 2018-01-18 11:37:52

Odp: Chatka Addy i Elise

#40 2018-01-18 11:43:12

Odp: Chatka Addy i Elise

#41 2018-01-18 11:43:55

Odp: Chatka Addy i Elise

#42 2018-01-18 11:48:56

Odp: Chatka Addy i Elise

#43 2018-01-18 11:51:02

Odp: Chatka Addy i Elise

#44 2018-01-18 11:54:22

Odp: Chatka Addy i Elise

#45 2018-01-18 11:57:47

Odp: Chatka Addy i Elise

#46 2018-01-18 11:59:52

Odp: Chatka Addy i Elise

#47 2018-01-18 12:06:25

Odp: Chatka Addy i Elise

#48 2018-01-18 12:16:53

Odp: Chatka Addy i Elise

#49 2018-01-18 12:42:26

Odp: Chatka Addy i Elise

#50 2018-01-18 12:48:09

Odp: Chatka Addy i Elise

Stopka