Południowa część wyspy

Stiles Thompson · 2017-12-23 19:54:51

Zmarszczyłem brwi.
- Co ci zrobiła? - Zaglądałem pod każdy krzak w promieniu dwudziestu metrów, nigdzie jej nie było. Co rzesz Arwell zrobił? - Masz wyrzut jak czołg za czasów Hitlera. - Prychnąłem.

Arwell Knight · 2017-12-23 20:02:16

- Po prostu nie stroniłem od buraczków gdy byłem w twoim wieku.- prychnąłem.- Mam ją. Widzisz? Jest CAŁA czarna. Czyli, że jest to zakodowana wiadomość, czyli- Arwell co się z tobą dzieje.- to nie wróży nic dobrego. Wiesz co Hans mógłby sobie pomyśleć gdyby to znalazł przy mnie? Nawet nie chcę sprawdzać co to jest. - ale się domyślasz. Nie wierzysz, że to mówisz. Nie mogłeś ryzykować tak jak kiedyś. Miałem rodzinę, wszelkie tajemnice były dla niej zagrożeniem. Wyciągnąłem zapalniczkę by spalić tę kartkę, ale w ostatniej chwili się zawachałem.

Stiles Thompson · 2017-12-23 20:12:41

- Nie rób tego - poprosiłem. Nie wiedziałem, jak go powstrzymać, wydawał się jakby rozdarty wewnętrznie. - Arwell, pomyśl. To musi być coś ważnego. Charlotte... chyba nie zrobiłaby ci problemów, zwłaszcza po śmierci. Jezu, czy ktokolwiek o tym wie, że ona nie żyje? - jęknąłem. - Kolejna zatajona informacja Hansa, super. - Spojrzałem na niego z litością. - Jeśli nie chcesz tej kartki, to ja ją odczytam. Powiem ci o wszystkim co tam było.

Arwell Knight · 2017-12-23 20:17:02

- Wszyscy, którzy jako pierwsi u przybyli po domniemanej śmierci twojego ojca. Odstawiła piękne przedstawienie. Byłeś wtedy niemowlęciem.- podałem mu kartkę- To nie będzie takie proste, pewnie jest zaszyfrowana, choć nic nie ma, więc zgaduję, że napisała ją jakimś "magicznym tuszem". Była genialnym chemikiem.- uśmiechnąłem się smutno.- Czytaj.- obawiałem się co tam w środku o mnie było napisane.

Charlotte Jensen · 2017-12-23 20:32:49

Na początek przedstawię ci się. Charlotte Jensem została wymyślona dla mojego własnego bezpieczeństwa i komfortu. Ale zacznijmy od początku.
Urodziłam się jako Eleonora Paraskiewa Epsteinowa. Byłam córką Grigojia Epsteinina i Apollonariji Golicynowej. Pewnie nie znasz tych nazwisk, ale jeżeli zapytasz kogoś ze starszego pokolenia, na pewno będą ich znać. Miałam młodszą siostrę, Aleksandriję. Musieliśmy uciec z domu, z St. Petersburga gdy byłam bardzo mała, mam nikłe wspomnienia z okresu gdy jeszcze mieszkałam w Rosji. Jednak konflikt interesów zmusił moich rodziców do tego. Zamieszkaliśmy w uroczym dworku w wioseczce w Czarnogórze. To było bardzo dobre życie, jednak nie rozumiałam dlaczego rodzice mieli taką obsesję na punkcie poznawania innych. Było mi wręcz zabronione odzywania się do miejscowych. Uczyłam się w domu, rzadko kiedy wychodziłam poza tereny naszej ziemi. Zawsze byłam bystra, nie będę tego kryć. W wieku 15 lat opanowałam chemię i fizykę na poziomie pierwszego roku akademickiego. Lubiłam się uczyć. Jak każde dziecko miałam plany i marzenia. I to właśnie tam, w małym miasteczku w Czarnogórze zdarzyła się pierwsza rzecz, która mnie złamała.

Stiles Thompson · 2017-12-23 22:29:26

Przerwałem czytanie, kręcąc głową.
- Nie rozumiem. - Spojrzałem na niego zdezorientowany. - Charlotte nie była Charlotte? Boże, to zbyt skomplikowane, Arwell. Dlaczego wysłała to mi, a nie mogła zaadresować prosto do ciebie?

Arwell Knight · 2017-12-23 22:34:02

Zakrztusiłem się dymem już na samym początku.
- Od zawsze wiedziałem, że jest coś z nią nie tak, ale kurde. To nie może...- urwałem i powoli zacząłem sobie przypominać- miała obsesję na punkcie kontroli swojego życia. Ale żeby aż tak żeby zmieniać nazwisko? I od kiedy ona niby jest rosjaneczką, ona...- zamilkłem.- To niemożliwe. To nie jest możliwe, przeczytaj jeszcze raz fragment o jej rodzicach.

Stiles Thompson · 2017-12-23 22:43:02

Odetchnąłem głębiej i powtórzyłem cały fragment, dla pewności dwa razy nazwiska.
- Nie wiem co o tym wszystkim myśleć. Opieram się na plotkach i opowieściach, ale to... to zupełnie co innego. Odrębna historia, wyrwana z innego wymiaru.

Arwell Knight · 2017-12-23 22:48:04

- Ale to nie ma żadnego sensu, oni, ci ludzie, ten mężczyzna był synem jednego z ostatnich oligarchów rosyjskich. Szlachecka krew. Jak możesz się domyślić, obłubił się na czarnym rynku, miał powiązania z nowym rządem, pociągał za wiele sznurków, Jego żona, ona była jedną z najlepszych podwójnych agentów w Rosji, ale to niemożliwe, oni zostali zamordowani całą rodziną. Mieli tylko jedno dziecko.- Stiles zaczął czytać dalej.

Charlotte Jensen · 2017-12-23 22:58:17

Było lato. Był naprawdę ładny dzień. Było kilka tygodni przed moimi 16 urodzinami. Znaleźli nas. Byłam wtedy w swoim pokoju gdy usłyszałam pierwsze strzały i krzyk matki. Może to zabrzmi śmiesznie, ale moim pierwszym odruchem było odsunięcie dolnej szuflady wielkiej, starej komody. Nie wiem, czy pokazywali ci moje zdjęcia. Byłam wysoka, ale drobna. Schowałam się tam. Schowałam się tam i liczyłam strzały. I krzyki. Czekałam aż mnie znajdą. Słyszałam jak weszli do mojego pokoju. Ale nic nie zrobili. Słyszałam ich odjeżdżający samochód. Nie wiem ile siedziałam tam powoli się dusząc. Gdy wyszłam z kryjówki było już późne popołudnie. Zawołałam moją siostrę. Mamę. Ojca. Wyszłam na korytarz i pierwszą rzeczą jaką zobaczyłam była kałuża krwi wypływająca z pokoju mojej siostry. Potem znalazłam ojca. A na końcu matkę. Jej jako jedynej nie postrzelili w głowę, tylko w pierś. Wyglądała zupełnie jakby spała. Siedziałam przy niej kilka godzin. Czekając, aż wrócą. Przecież nie zostawiliby świadka. Ale nie wrócili.

Stiles Thompson · 2017-12-23 23:16:19

Zamrugałem szybciej, czułem jak oddech mi przyśpiesza, ale to nic w porównaniu z Arwellem. Wyglądał... gorzej.
- Wszystko w porządku? Nie wiem czy czytać dalej, może nie powinienem, Boże, Arwell. To jest takie pogmatwane. - Westchnąłem, odkładając kartkę na bok.

Arwell Knight · 2017-12-23 23:25:45

Przycisnąłem dłonie do swoich ust i rozważałem wszystkie słowa.
- Nigdy mi o tym nie powiedziała, ja... Ja nawet by się nie spodziewał. Jej akcent i wszystko było takie, zwykłe. Mówiła, że jej rodzice zginęli w wypadku samochodowym, że pochodzi z Oregonu. Zresztą, ona była taka normalna, wiesz? Kto po czymś takim mógłby być normalny?

Stiles Thompson · 2017-12-23 23:37:46

Wzruszyłem ramionami.
- Wiele przeżyła. Zastanawiam się, jak mogła funkcjonować normalnie po tym wszystkim. - Pokręciłem głową. Arwell wyglądał co najmniej dziwnie. Jego wzrok był rozjechany, nie powinienem był czytać dalej, nie na głos przy mężczyźnie, ale coś mi mówiło, że powinienem to dokończyć.

Charlotte Jensen · 2017-12-24 00:08:03

Wybacz mi szczegółowość, ale chcę być wiedział wszystko, tak jak było. Bez żadnych niedomówień. Zadzwoniłam do jedynej osoby, której ufali moi rodzice. Był starym oblechem. Nienawidziłam go. Ale pomógł mi się wydostać stamtąd. W ciągu dwóch dni trafiłam do Cambridge w USA. Witaj Ameryko. Nienawidziłam go, nienawidziłam jego pieniędzy, tego jak na mnie patrzył, jak mnie dotykał. Ale miał kontakty. I to wtedy stworzyłam Charlotte Jensen. Sprawił, że dostałam się na uniwersytet. Na Harvard. Mogłam zacząć nowe życie. Początkowo byłam odludkiem, ale w końcu zdobyłam kilku przyjaciół. Głównie moją współlokatorkę z campusu. Ona i jej chłopak opiekowali się mną, wyglądającą na nastolatkę, którą zresztą byłam, dziewczyną. Przez kilka tygodni opanowałam akcent do perfekcji. Jednak nie miałam pieniędzy. Stary oblech zachłysnął się swoim własnym tłuszczem. Musiałam szybko działać. Uczyłam się szybko, głównie dlatego, że nigdy nie chodziłam na imprezy. Na pierwszym roku byłam w trakcie opanowywania programu z trzeciego. Obserwowałam te wszystkie bogate rozwydrzone wyrostki z amerykańskich elit. Zaczęłam robić używki. Różne. Zaczęłam bywać w różnych pubach i klubach. I wtedy pewnego wieczoru poznałam Toma. Studenta literatury. Był dalekim kuzynem mojej współlokatorki. Ale do niego jeszcze wrócimy w tym liście. Po czasie wydało się, że ktoś z uniwersytetu sprzedaje domowej roboty używki. Nawet nie chciałam sobie uświadamiać jakie tego mogły być konsekwencje. Prawie się wydało. Lecz, na moje nieszczęście usłyszał o mnie Hans Williams. I wtedy rozpoczęła się zabawa. Było to pod koniec drugiego roku. Nie mam pojęcia czemu mu zaufałam, ale jego propozycja była taka nie do odrzucenia. Potrzebował pewnych środków do rozwoju swojej organizacji, jak to wtedy określił. Zgodziłam się. Sprawił, że do końca nauki miałam zapewnione stypendium, a kłopoty i plotki z uczelni zniknęły. Jednak Hans powracał to coraz częściej, dawał mi nowe zlecenia. Był taki miły, taki opiekuńczy. powiedziałam mu wszystko. Do dziś jest jedyną osobą (oprócz ciebie czytelniku), która wie kim naprawdę jestem. Zaufaliśmy sobie wzajemnie, opowiedział mi o sekcie którą tworzy. Powiedział, że potrzebuje czegoś co mogłoby torturować ludzi, czegoś co potem określiliśmy elektrokwasami. Pracowałam nad nimi tak dużo, że ledwo radziłam sobie z nauką. Do tego był Tom. Przyjeżdżał coraz częściej w odwiedziny. Czasami nawet, gdy mojej przyjaciółki nie było w mieście. I chyba się zakochałam. On chyba we mnie też, ale pierwszy raz od kiedy zostałam Charlotte poczułam się przy kimś bezpieczna. Powiedziałam mu o swoim projekcie, długo się o to kłóciliśmy. Powiedziałam mu, że gdy tylko to zrobię, skończę z Hansem. Skończę ze wszystkim. Miałam wtedy niecałe 19 lat, on prawie 23. Był na ostatnim roku, pisał wiersze, wspaniałe wiersze. Chciał być poetą.
.
Lecz całkiem przypadkiem, akurat w tamtym czasie poznałam Arwella Knighta. Był młodym alkoholikiem. I tchórzem, jak wtedy sądziłam. Uzależniony od hazardu, alkoholu, żołnierz który ledwo co wrócił z jednej misji i już przerażony ucieka przed wszystkim. Miałam go za rozwydżonego dzieciaka, syna senatora. Nie brakowało mu w życiu niczego. Hans nas ze sobą zapoznał. Arwell miał mnie wozić na nasze spotkania. Początkowo myślałam, że ma dziewczynę na campusie. Często się z wieloma z nich prowadzał, gdy był akurat w stanie trzeźwości. Zresztą, w tamtym okresie on również nie pałał do mnie żadnym innym uczuciem niż zdegustowaniem mną. Nie chciałam nawet dopuścić do siebie myśli, że mógł mnie obserwować. Do dziś nie wiem jak było naprawdę.

Stiles Thompson · 2017-12-24 00:25:20

Skończyłem czytać kolejny fragment. Przez cały czas co chwilę spoglądałem na Arwella, czy aby na pewno wszystko jest w porządku. Mogłem sobie jedynie wyobrazić, jaki to był dla niego ciężar.
- Cz... - Przez chwilę się zawahałem. Stop. - Czytać dalej?

Arwell Knight · 2017-12-24 00:27:53

Pokiwałem przytakująco głową. Wolałem by młody dowiedział się wszystkiego przy mnie. Wiedziałem jaka jest dalsza część historii. Chciałem... Chciałem się wytłumaczyć.
- Wiesz co ci powiem? Nie sądziłem, że to wszystko wróci po tylu latach. Byłem już od tego uwolniony. Szczególnie po śmierci Charlotte.

Stiles Thompson · 2017-12-24 00:33:43

- Jak każdy z nas. - Westchnąłem. - Dzisiejszego wieczoru wszystko powróciło. Koszmary z przeszłości stały się rzeczywiste, a my nic nie możemy z tym zrobić. - Prychnąłem, wodząc wzrokiem po kolejnych linijkach tekstu.

Charlotte Jensen · 2017-12-24 01:08:32

Wróćmy do Toma. Był spełnieniem moich dotychczasowych marzeń. Na imprezie z okazji zakończenia studio zabrał mnie nad ocean. Oświadczył mi się. I się zgodziłam. Gdy tylko odebrałam dyplom wsiedliśmy do najbliższego samolotu lecącego na Islandię. Poznałam jego rodzinę. Był chyba jedyną osobą, która nie wyglądała jak wiking. Był drony, nie nosił brody. Ale za to miał cudne włosy. I oczy. I talent do pisania. Zamieszkaliśmy w małym mieszkanku na obrzeżach Reykjaviku. Nie chciał, żebym pracowała, ale potrzebowałam zajęcia. Pomagałam w aptece. Chciał, żebyśmy stworzyli duet. On będzie pisał wiersze, ja będę je śpiewać. Było zbyt idealnie. I tu było drugie wydarzenie, które mnie złamało. Dostałam maila. Od Hansa, nic z niego nie zrozumiałam. Stwierdził, że złamałam zasady. Odpisałam mu, że wywiązałam się z umowy, że to koniec naszej współpracy.
.
Był 8 czerwca 2012 roku. Tom został wezwany do ministerstwa. Miał mieć swój występ, swój moment sławy, mógł zaistnieć na polu krajowym. Ale nigdy do niego nie dotarł. Do dziś pamiętam wyraźnie ten wieczór. Miał na sobie nasz ulubiony, turkusowy sweter. Chodziliśmy w nim na zmianę, bo czemu by nie. Mówiłam mu, założył coś elegantszego, ale się uparł. Stałam chwilę patrząc jak prawie w podskokach znika za rogiem. I wtedy usłyszałam strzał. Wybiegłam na boso bojąc się tego co zobaczę. Leżał samotnie na ziemii. Z przestrzeloną piersią. Coraz większą plama pojawiała się na naszym swetrze. Umarł w moich ramionach. Krzyczałam. Krzyczałam jak tylko mogłam. I płakałam, ale ulica wydawała się wypustoszała. Dopiero po chwili zonaczyłam Hansa wyłaniającego się z cienia. Chciałam się na niego rzucić, rzuciłbym się gdyby nie złapały mnie dwa silne ramiona. Kopałam się, wiłam, w ostateczności nawet plułam. Cokolwiek by go dorwać. A on stał i z przyjemnością się na mnie patrzył. Wygryzłam Arwellowi kawałek skóry na ręce, wszystko, żeby mnie puścił. Mógł krzyczeć. Ale zamiast tego jedyne co robił, to spokojnie powtarzał bym się uspokoiła. Gdy Hans uznał, że już mu wystarczy teatrzyku kazał wpakować mnie do samochodu. Związali mi ręce. Jeszcze udało mi się odwrócić w samochodzie. To był ostatni raz, kiedy widziałam Toma.

Stiles Thompson · 2017-12-24 01:20:11

Zamarłem, a kartka wyleciała mi z dłoni. Spojrzałem na Arwella w rozgoryczeniu.
- On to naprawdę zrobił?! - wyrzuciłem z niedowierzaniem. - Boże, on zniszczył jej życie. On ją zniszczył.

Arwell Knight · 2017-12-24 01:30:07

- Wiesz, wciąż mam po tamtym bliznę na ręce. Nigdy nie spotkałem takiej siły w tak drobnym ciele, naprawdę ona była wychudzona, mogłaby iść i robić karierę w modelingu. Miałem ochotę ją wtedy wypuścić. Może powinienem był to zrobić, ale naprawdę nie wiem jak skończyłby Hans- powiedziałem martwo patrząc przed siebie.- Jak my wszyscy byśmy skończyli. Nie jeden Hans był winny temu wszystkiemu.

Stiles Thompson · 2017-12-24 01:46:34

- Nie możesz się zadręczać, Arwell. To tylko i wyłącznie wina Hansa, nikogo innego. On zapoczątkował tę falę śmierci. Gdyby nie było Hansa... nie byłoby niczego. - Byłem zły i rozgoryczony. Charlotte naprawdę niczym nie zawiniła, wpakowała się w to gówno, w porę orientując się, co się dzieje, ale było już za późno. Dla każdego z nas jest już za późno.

Arwell Knight · 2017-12-24 01:48:26

Domyślałem się co jest dalej napisane.
- To był jedyny raz, kiedy mnie o coś błagała. Prosiła bym ją puścił. Bym pozwolił jej się pożegnać. Nigdy nie widziałem takiej rozpaczy w człowieku.- Widząc, jak Stiles teraz zareagował na Hansa mogłem sobie wyobrażać co pomyśli za chwilę, ale było już zapóźno. Już zaczął czytać.

Ostatnio edytowany przez Arwell Knight (2017-12-24 01:57:46)

Charlotte Jensen · 2017-12-24 02:16:47

Tej nocy zerwała się wichura, zupełnie jakby niebo cierpiało razem ze mną. Zamknęli mnie w pokoju hotelowym. Pilnowało mnie po kilka osób naraz, ale ja nawet nie miałam siły na ucieczkę. Siedziałam z kącie z podkulonymi nogami. Kołysałam się na boki nucąc kołysankę z dzieciństwa. W środku tej nocy zdarzyła się jedna z najmniej spodziewanych rzeczy w moim życiu. Przed trzecią w nocy do pokoju wszedł Arwell ze swoją torbą sportową, z którą prawie się nie rozstawał w okresie trzeźwości. Przyniósł mi w niej kilka rzeczy z domu. I sweter, wyprany, nie było na nim śladu po krwi. Wtedy po raz pierwszy zobaczyłam w nim człowieka współczującego, z głębszymi uczuciami niż jak najszybsze załatwienie spraw Hansa by móc wrócić do swojego mieszkania i zapić się na kilka następnych dni. Powiedział, że jeżeli będę czegoś potrzebowała, to żebym go tylko zawołała.
.
Stiles, musisz wiedzieć jedną rzecz. Arwell jest jedną z niewielu osób w sekcie godnych zaufania. Ale musisz też wiedzieć, że nie nikogo bardziej oddanego Hansowi niż on.
.
Ale wracając. Chciałam umrzeć. Myślałam, że może to był znak, że ten świat nie jest dla mnie. Wszystkich których kocham dotykają okropieństwa. Bałam się. Miałam jedynie 20 lat i byłam pod całkowitym nadzorem Hansa. Zabronił mi opuszczać Las Vegas, wszczepił jakiś chip niczym psu, z tą różnicą, że im bardziej oddalałam się od granic miasta tym większy ból on powodował. Uciekłam w świat fantazji i narkotyków, lecz i one mnie zawiodły. Miałam ochotę umrzeć. I nawet się przygotowałam, znalazłam idealną sukienkę. Zawiązałam pętlę. Tyle, że gdy już miałam to zrobić, uświadomiłam sobie, że nie mam siły. Nie mam siły wstać i kopnąć stołek. Leżałam pod sznurem jakaś żałosna kukiełka i płakałam z bezsilności. Liczyłam na to, że może umrę tam tak leżąc. Było mi już wszystko naprawdę obojętne, gdyby nie to, że Arwell wpadł wtedy do mojego mieszkania. Do dziś nie mam pojęcia dlaczego. Po prostu stanął w wejściu do mojej sypialni patrząc się na mnie. Po czym schylił się i wziął mnie w ramiona. I pozwolił mi się wypłakać. I nawet nic nie mówił. I pomyślałam sobie wtedy, że może jakoś to wyjdzie. Jakoś się ułoży.
.
Arwell zaczął trenować mnie już na studiach. Bardzo wyczerpująco, ale z czasem polubiłam te nasze spotkania. Po tym jak znalazł mnie pod pętlą trochę się zmienił. Stał się, jakby o wiele bardziej ostrożny ze mną. Powiedział oczywiście o wszystkim Hansowi, jednak nie miałam mu tego za złe. Po prostu taki już był. A teraz próbował mi się odbudować. Wydawało mi się, że znowu mogłam komuś zaufać. I znowu się zawiodłam. Miałam wrażenie, że staliśmy się kimś w rodzaju przyjaciół. Pomagał mi. Gdy leżał upity do nieprzytomności zawoziłam go do domu. Powiedział mi nawet, dlaczego z początku czuł do mnie taką niechęć. Myślałam, że mogę mu zaufać.

Stiles Thompson · 2017-12-24 02:24:28

- Miałeś problem z nałogiem. - Zauważyłem. Czułem się, jakbym odkrywał wszystko na nowo. Jakby Arwell nie istniał, a jego prawdziwa twarz była w zasięgu moich rąk. - Zawiodła się na tobie. Czy twoje posłuszeństwo Hansowi osiągnęło zenitu? - Przekręciłem głowę w bok, nie opuszczając z niego wzroku.

Arwell Knight · 2017-12-24 02:27:43

- To prawda. I to nawet więcej niż tylko problem. Jeżeli chcesz twierdzić, ze to była rzecz, na której zawiodła się na mnie nie czytaj dalej. Nie zabronię ci tego robić, nie będę zatajać prawdy, ale naprawdę ja wtedy byłem kimś innym.

#26 2017-12-23 19:54:51

Odp: Południowa część wyspy

#27 2017-12-23 20:02:16

Odp: Południowa część wyspy

#28 2017-12-23 20:12:41

Odp: Południowa część wyspy

#29 2017-12-23 20:17:02

Odp: Południowa część wyspy

#30 2017-12-23 20:32:49

Odp: Południowa część wyspy

#31 2017-12-23 22:29:26

Odp: Południowa część wyspy

#32 2017-12-23 22:34:02

Odp: Południowa część wyspy

#33 2017-12-23 22:43:02

Odp: Południowa część wyspy

#34 2017-12-23 22:48:04

Odp: Południowa część wyspy

#35 2017-12-23 22:58:17

Odp: Południowa część wyspy

#36 2017-12-23 23:16:19

Odp: Południowa część wyspy

#37 2017-12-23 23:25:45

Odp: Południowa część wyspy

#38 2017-12-23 23:37:46

Odp: Południowa część wyspy

#39 2017-12-24 00:08:03

Odp: Południowa część wyspy

#40 2017-12-24 00:25:20

Odp: Południowa część wyspy

#41 2017-12-24 00:27:53

Odp: Południowa część wyspy

#42 2017-12-24 00:33:43

Odp: Południowa część wyspy

#43 2017-12-24 01:08:32

Odp: Południowa część wyspy

#44 2017-12-24 01:20:11

Odp: Południowa część wyspy

#45 2017-12-24 01:30:07

Odp: Południowa część wyspy

#46 2017-12-24 01:46:34

Odp: Południowa część wyspy

#47 2017-12-24 01:48:26

Odp: Południowa część wyspy

#48 2017-12-24 02:16:47

Odp: Południowa część wyspy

#49 2017-12-24 02:24:28

Odp: Południowa część wyspy

#50 2017-12-24 02:27:43

Odp: Południowa część wyspy

Stopka